Randbericht | Elk paadje een naam

Elk paadje een naam

Naast mijn huis loopt al jarenlang een pad. Tot ongeveer vijftien jaar geleden liep het dood. Steeg zeiden we toen nog. Die kwam achter ons huis uit, maar ook bij de groene deuren van een van de afdelingen van de Tricot. Het waren gebouwen met schuine daken, waaronder imponerende machines stonden. In de hal die grensde aan onze achtertuin stond een enorm machinaal spanraam, waarmee geweven stoffen werden bewerkt.

Na afbraak van alle bijgebouwen van de textielfabriek werd het pad verlengd richting Groenloseweg. Er komen sindsdien steeds meer fietsers en voetgangers langs mijn huis. Daarom zou die verlengde steeg best een naam mogen krijgen. Daartoe is wel eens poging gedaan. Even stond er het bordje Elf en tiensteeg bij. De naam herinnerde aan een stemming in de gemeenteraad over sloop van de textielfabriek. Elf raadsleden waren voor, tien tegen. Maar dat bordje mocht niet langs een openbaar pad. Het staat nu bij de zijingang van het Wilhelminastraatgebouw op privéterrein. Een merkwaardige plek, want de woningen in de oude fabriek liggen aan de Wilhelminastraat en niet aan die steeg.

Misschien is het een goed idee om het bordje weer te verplaatsen. Ik wil de hoofdingang van mijn huis graag verplaatsen om aan de Elf en tiensteeg nummer 1 te wonen. Maar een andere naam kan ook. Spanraampad mag ook. Ik moest hieraan denken, omdat ik las dat de gemeente beleid wil ontwikkelen voor paden, waaraan geen gebouwen liggen die een adres nodig hebben. Zulke paden werden tot nu toe naamloos gelaten. Een enkele keer waren er zonderlingen die toch een naam aan een pad gaven, al dan niet met toestemming van de gemeente. Ik herinner me de Bennie Geurkinklaan en het Henk Krosenbrinkpad. En nu is er dan ook nog het Torfpad.

Waarschijnlijk zijn er nog wel meer paden die allang een naam hebben, waarvan ik geen weet heb. Maar er zijn er ook nog veel die er geen hebben. Dat moet nu snel veranderen. Zeker nu de gemeente beleid gaat ontwikkelen. Voordat de straatnamencommissie met allerlei merkwaardige namen komt, stel ik voor dat iedereen zijn suggesties voor alle naamloze paden in Winterswijk binnen een week naar de gemeente stuurt. Meer namen voor het zelfde weggetje is geen probleem. Dan gaan we gewoon samen op een bankje zitten om de aardigste naam uit te kiezen.

Het is niet alleen aardig om namen te geven aan alle paadjes. Het is ook praktisch. Ik spreek regelmatig midden in een bos af met een andere natuurliefhebber. Dat vraagt als iemand het gebied niet zo goed kent als ik altijd een uitgebreide uitleg. Het zou een stuk gemakkelijker worden als ik voortaan kan zeggen dat ik om elf uur wacht op de kruising van het Grote warkruidpad en het Bosgeelsterlaantje in Bekendelle. Of aan het einde van het Knuppelpad in het Meddoseveen. Of aan het begin van de Lijkenweg in het Stortelers. Op de deur van mijn kamer richting gang heb ik inmiddels een grote kaart opgehangen. Daarop zal ik de komende week aan alle paden een naam geven. Gemeente, nieuw beleid maken voor die paden hoeft niet meer. Over een week is bekend welke namen gegeven kunnen worden.