Randbericht | Heldere blik

Heldere blik

De laatste weken ben ik weinig buiten geweest. Dat had niet met de hitte te maken. Daar kan ik tegen. De reden was dat ik niet meer zo goed zag. Het was mijn eigen schuld. Ik heb te lang doorgelopen met mijn oude bril. De glazen zaten vol fijne krassen, op enkele plekken in zulke hoeveelheden, dat er door het glas nauwelijks meer heen te kijken was.

Ook was er enige tijd geleden een ongelukje. Als ik planten van dichtbij fotografeer ga ik op mijn knieën en leg de bril naast me neer. Ik kan beter scherpstellen zonder bril. Alleen was ik onachtzaam. Ik verplaatste me om de plant nog beter in beeld te brengen en opeens zat ik met mijn knie en al het gewicht erachter bovenop de bril. Ik kom hem nog een beetje rechtbuigen, maar de glazen stonden niet meer in elkaars verlengde.

De opticien kon me niet helpen. De kans was te groot dat bij verder buigen het montuur in tweeën zou breken. "Het wordt de hoogste tijd voor een nieuwe", zei hij. "Ik heb niet zoveel budget", reageerde ik. "Oh, wij hebben brillen voor heel aantrekkelijke prijzen", waarna hij monturen vanaf 500 euro begon aan te prijzen, waar uiteraard nog glazen in moesten. "Nu even niet", zei ik. Dat even werd langer,want er waren andere prioriteiten en ik kon nog steeds redelijk zien.

Dat veranderde de laatste maanden. De waas werd steeds groter. Als de zon scheen was het nog net te doen, maar bij somber bewolkt weer zag ik veel minder. Ook in ruimtes met kunstlicht was het niet meer prettig vertoeven. Gelukkig gaat het in bijeenkomsten meestal om woorden, maar de gezichten erbij kon ik niet meer scherp krijgen. Dat was ook lastig wanneer ik fietste en wandelde en iemand mij vriendelijk groette. Verstoord keek ik op en bromde ik soms wat terug. Geen idee, wie ik was gepasseerd.

Toen ik zelfs mijn eigen zus niet meer herkende, ik dacht dat er een onbekende in mijn woonkamer stond, waren de grenzen van mijn uitstelgedrag bereikt. "En nu gaan we meteen naar de brillenwinkel!" Daardoor heb ik sinds een week een nieuwe bril en kijk ik weer helder de wereld in. Ik herken de planten weer, die ik onderweg tegen kom en zie al van verre een bekende aankomen, waarna ik meteen enthousiast begin te zwaaien. Ik zie zelfs spinnenwebben in de kamer en denk dan 'mooi, ze zijn er nog'.

Doordat ik de laatste maanden vooral binnen ben gebleven heb ik weinig mee gekregen van de extreme droogte. Als ik toch even het buitengebied in fietste was ik blij omdat er zoveel gele velden waren. Mooi dat de boeren weer zoveel graan verbouwen, dacht ik. De schok was groot toen ik zondag door Meddo fietste. Alles was er geel. Maar het was geen graan, het waren verdroogde bermen en weilanden. Ik heb werkelijk niet in de gaten gehad dat de droogte zo enorm heeft toegeslagen. Het is helemaal niet leuk meer om met een heldere blik door ons buitengebied te fietsen. Ik denk dat ik weer een tijdje mijn oude bril opzet. Kan iemand me waarschuwen wanneer de wereld weer groen is geworden? Dan verwissel ik de brillen weer.