Zwaleman | Eieren

Eieren

De eerste exemplaren zijn alweer een tijdje geleden in ons land (en ook in de Achterhoek) gesignaleerd. Vermoedelijk duurt het niet zo heel lang meer, of de wolf hoort in onze natuur bij de gevestigde orde. Veel mensen zijn blij met de terugkomst van Midas, die eerder door onze voorouders zo grondig werd uitgeroeid. Anderen vrezen de terugkeer van het immer hongerige roofdier. Met name schapenboeren houden hun hart vast. Zo niet schapenhoudster Greet Abbink uit Eibergen. Zij heeft de oplossing voor het probleem al lang gevonden: haar schapen worden bewaakt door ezels. Greet vertrouwt er volledig op, dat hengst Lejoor (of zou hij Iejoor heten, net als de ezel in Winnie de Poeh?) en merrie Ella er straks in slagen om bloeddorstige wolven bij de kudde weg te houden.

Ezels als bestrijders van wolven. Ik zou het misschien niet geloofd hebben, als ik niet uit eigen ervaring wist dat ook geiten zo'n rol kunnen vervullen.
Ik heb in mijn leven al heel wat huisdieren gehad. Ook 'buitendieren'. Pony's (van mijn dochter), geiten, eenden en vooral niet te vergeten: kippen. Van die laatste heb ik ontegenzeggelijk het meest plezier gehad.
Het waren er maar twee, die ik ooit als verjaarscadeau kreeg. Te weinig eigenlijk om er speciaal een hok en een ren voor te bouwen. Dus mochten de dames Kip vrij in de tuin rondscharrelen. 's Avonds zette ik ze dan in het geitenweitje, waar ze veilig waren voor vossen, marters en andere liefhebbers van een kippenboutje. Mijn twee geiten hadden namelijk een behoorlijk ontwikkeld territoriumbesef. Als er een roofdier in hun weitje kwam (en dat kon ook een kat of een rat zijn), dan gingen ze er meteen op af. De betreffende indringer kon dan maar beter maken dat ie wegkwam, want als ze de kans kregen namen de geiten hem op de horens. En dat ging niet bepaald zachtzinnig, heb ik ooit mogen aanschouwen.

Mede dankzij deze vorm van persoonsbescherming zijn de dames Kip behoorlijk oud geworden. En hebben ze een prachtig leven geleid. Niet alleen mochten ze in de tuin hun eigen kostje bij elkaar pikken, ook werden ze regelmatig extra verwend. Elke ochtend wandelden ze de keuken binnen voor een lekker hapje. Daarnaast strooide ik elke dag wat extra maïskorrels in de tuin. Waarvoor ik ruimhartig werd beloond. Bijna dagelijks legden de dames Kip een ei van XL-formaat. En lekkerder eieren dan die van mijn eigen kippen heb ik nooit meer geproefd. Het was waarschijnlijk de combinatie van een stressvrij leven en gezonde kost (zaadjes, wormpjes en maïs), die voor de bijzondere smaak zorgde.

Het is alweer een jaar of vijftien geleden, dat de twee dames hun laatste adem uitbliezen. En op weg gingen naar…. Ja, waar naar toe eigenlijk? Niet naar de kippenhemel, want die hadden ze hier beneden al meegemaakt.
Tegenwoordig moet ik mijn eieren kopen. Daarin ben ik kieskeurig. Niet elk supermarkt-ei komt in aanmerking. Het mooie leven dat mijn kippen leidden, gun ik namelijk ook elk hedendaags hoen. Daarom koop ik mijn eieren bij voorkeur bij Wegdam in Lochem. Omdat je daar de kippen buiten kunt zien rondscharrelen.
Sinds kort mogen het wat mij betreft ook Kipster eieren van de Lidl zijn. Die komen namelijk van een bedrijf waar dierenwelzijn, duurzaamheid en milieu hoog in het vaandel staan. Dat zegt althans hun eigen website. En dat moet ik dan maar geloven. Controleren kan ik het toch niet.