Afbeelding

Zwaleman | Schoolmeester (2)

Algemeen Columns

Schoolmeester (2)

Ruim een jaar geleden schreef ik een column over de toen net overleden Han Leerink, die ik typeerde als de laatste echte dorpsschoolmeester van de Achterhoek. Zo eentje die nog in het dorp zelf woonde, pal naast de school, zodat leerlingen en ouders hem ook buiten schooltijd konden vinden. Maar ook iemand wiens werkterrein veel groter was dan de school en het speelplein.

Leerink, die meer dan dertig jaar geleden al met pensioen ging, had niet de laatste echte schoolmeester hoeven zijn. Hij had een opvolger kunnen hebben in mijn vriend Herman van der Sligte. Ware het niet dat deze laatste na een aantal jaren in de Achterhoek te hebben gewerkt, besloot om terug te keren naar zijn geboortegrond Salland.

Wat Han Leerink betekende voor het Needse dorpje Noordijk betekende Van der Sligte voor het dorpje Nieuw Heeten (gemeente Raalte). Hij was er onderwijzer, maar tegelijk veel meer. Er is geen vereniging in het dorp, of Van der Sligte zat minstens een aantal jaren in het bestuur. In de gemeenteraad van Raalte behartigde hij de belangen van het CDA, maar toch vooral ook die van zijn dorp.

Maar allereerst was hij schoolmeester. Eentje van de oude stempel, kun je rustig zeggen. Iemand die zich het vuur uit de sloffen liep om zoveel mogelijk leerlingen voor 'zijn' school binnen te slepen. Iemand aan wiens gezag zelden werd getwijfeld, niet door de kinderen en niet door de ouders. Binnen het onderwijs weet iedereen dat de onderwijzers die zijn opgeleid door de paters aan de Ludgerus kweekschool in Hilversum uit het goede hout zijn gesneden. Herman had bij die paters zijn kennis, maar vooral zijn pedagogisch inzicht opgedaan.

In het huidige onderwijs (ik maak het met mijn kleinkinderen mee) lijkt het wel eens of allerlei bijzaken (bijvoorbeeld pestgedrag) belangrijker zijn dan het overbrengen van kennis. En af en toe zie ik dat leraren al door kinderen van een jaar of negen, tien over zich heen laten lopen. Zulks was niet het geval bij mijn vriend Herman. Hij leerde de kinderen nog gewoon de tafels, de jaartallen en de rijtjes plaatsnamen. Als een van de leerlingen een ander kind pestte, greep hij hem (of haar) bij de oren en maakte hij duidelijk dat dit gedrag niet gewenst was. Anderzijds: als op het schoolplein eens twee jongens op de vuist gingen, maakte hij daar niet direct een punt van. Pas als er bloed dreigde te vloeien greep hij in.

Die manier van werken heeft hij zich ongetwijfeld eigen gemaakt in de jaren dat hij verbonden was aan het schooltje in Kranenburg, het dorpje tussen Vorden en Ruurlo. Jaren waarop hij altijd met veel plezier terugkeek. Niet alleen omdat De Kraanvogel een heel leuke school was met een prachtig 'meistershoes', maar ook omdat hij zich daar al volop inzette voor kerk, cultuur en dorpsleven. Als hoogste hoogheid zelfs leiding gaf aan het plaatselijk carnaval. Ik vraag me af, of ze zich in Kranenburg Van der Sligte nog herinneren. Vast wel!

Vorige week is mijn vriend Herman gestorven. Geroepen door de Grote Schoolmeester, die hem vast heeft beloond met een tien met een griffel. Ik weet dat wat ik nu zeg eigenlijk niet meer past in deze tijd. Maar toch hoop ik dat leraren in het hedendaagse basisonderwijs een voorbeeld nemen aan Herman van der Sligte.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant