Randbericht | Voorbereid de weg op

Voorbereid de weg op

Een enkele keer, als ik wat verder weg moet en als er winderig en miezerig weer wordt verwacht, lijkt mij de fiets niet het beste vervoermiddel. Omdat het openbaar vervoer niet altijd een alternatief is, wil ik dan nog wel eens een auto lenen. Omdat ik ruimschoots op tijd van huis ging, besloot ik met enige omwegen naar mijn bestemming te rijden.

Daardoor kwam ik via 't Woold op de Haart in onze buurgemeente Aalten terecht. Daar bedacht ik me dat het handig was om enige vragen te noteren, die ik later in een interview wilde stellen. Toevallig kwam ik bij een picknickplek met parkeerplaats, die ik opreed. Omdat ik milieubewust ben zette ik de motor even af. De lampen liet ik branden. Na twaalf aandachtspunten voor het gesprek te hebben genoteerd, veel tijd zal dat niet hebben gekost, wilde ik de auto weer starten. Het apparaat wilde niet meer!

Wat te doen? Ik belde de eigenaresse en die adviseerde de wegenwacht in te schakelen. Aan een vriendelijke dame van de wegenwacht legde ik uit waar ik stond. Blijkbaar toverde ze meteen een kaart op haar computer, want ze constateerde dat ik bijna in Duitsland was. "Binnen nu en een uur zijn we er", zei ze enthousiast. Dat nu leek me overdreven, maar bij een uur kon ik me iets voorstellen. Eerst maar eens mijn afspraak bellen, dacht ik. Helaas bleek mijn telefoon leeg. Ik had die 's morgens niet opgeladen, want ik had er geen rekening mee gehouden dat ik die moest gebruiken.

Om de tijd te doden liep ik heen en weer op de picknickplaats, waar ik drie bankjes bekeek en waar ik geen enkele plant kon vinden, die in bloei stond. Wel had hier de liefde gebloeid, want ik vond drie lege condoomverpakkingen. Ondanks de beweging kreeg ik het steeds kouder. Even ging ik in de auto zitten, maar daar was het nauwelijks behaaglijker. Intussen begon ik steeds heviger te verlangen naar een kopje koffie, waaraan ik de handen zou kunnen warmen.

Na anderhalf uur nog steeds geen wegenwacht. Na twee uur had ik er genoeg van en besloot ik naar Winterswijk naar een mij bekende garage te lopen. Bij een boerderij wilde ik niet aanbellen, want ik wilde de bewoners niet aan het schrikken maken. Een stevige wandeling was ook wel goed voor me. Twee uur later keerde ik terug met een monteur, die de auto meteen weer aan het lopen kreeg. De wegenwacht was inmiddels ook geweest. Ze hadden een bericht onder de ruitenwisser achter gelaten. "We hebben u vier keer proberen te bellen dat we iets later zouden komen, maar u nam niet op."

Voor een volgende keer als ik de auto weer zal lenen weet ik wat me te doen staat. Nooit meer onderweg stoppen om iets te noteren. Dat had vooraf thuis gekund. Altijd een opgeladen telefoon meenemen en voor de zekerheid een tweede exemplaar voor het geval dat er veel gebeld moet worden. Ook zullen dan een thermoskan met koffie, een trommel vol koekjes en drie dekens mee gaan. Ook gaat de fiets achter op een rek mee, zodat ik in geval van nood in ieder geval sneller bij mijn garage ben. Ga voorbereid de weg op, is voortaan mijn motto.