Randbericht | Beleven

Beleven

Tegenwoordig is het niet meer genoeg om te leven. We moeten beleven. Ik hoorde het woord bij een presentatie over het nieuwe economische beleid van de gemeente. Dat nieuwe mag tussen aanhalingstekens gezet worden, want ik had sterk de indruk dat dezelfde beleidsvoornemens werden opgesomd als twintig jaar geleden. Alleen dat woord beleven was nieuw. Het gewone winkelen bestaat niet meer. We moeten het winkelcentrum beleven.

Beleven? In mijn jeugd beleefde ik avonturen. Nadat ik over Arendsoog en Witte Veder had gelezen zwierf ik door het Rommelgebergte en vocht ik met Indianen en cowboys. Als ik de Kameleon las, roeide ik bij Den Helder. Op weg richting Buskersbos snoerde ik een snoodaard, die mensen wilde beroven, aan een boom vast. Na het lezen van Pietje Bel richtte ik een geheim genootschap op. Zo beleefde ik veel. En nog veel meer, want soms was ik ook nog Batman, James Bond en Thiery de slingeraar.

Wat betekent dat beleven nou precies? Ik weet het niet meer. Opeens vind ik een woord dat ik al mijn hele leven ken, vreemd en is de betekenis niet meer vanzelfsprekend. Het winkelcentrum beleven? Ik denk meteen weer aan avontuur. Gaan we nepwinkeldieven betrappen en in de kraag grijpen om het winkelen spannender te maken? Want ik begrijp ook wel dat een pakje paracetamol bij de drogist kopen saai is, zeker als je tien minuten bij de kassa in de rij moet staan. Een woeste achtervolging in de smalle gangetjes tussen de duizenden producten is dan wel zo leuk.

Als ik het niet meer weet, kijk ik in de Grote Van Dale. Maar dat helpt me niet veel verder. Er worden allerlei betekenissen opgesomd. "Dat zullen wij niet meer beleven." Meemaken? "Een slechte tijd beleven." Ervaren? "Nou, jij zult wat beleven!" Slaag krijgen? "Daar is niets te beleven." Doen? "Verdriet aan zijn kinderen beleven." Ervan ondervinden? Zelf heb ik het woord ook in een boektitel gebruikt. "Beleef de natuur in Winterswijk." Maar wat bedoelde ik? Op natuuravontuur in het buitengebied? Of gewoon genieten in het bos?

Laten we het proberen te vertalen naar ons winkelcentrum. De Duitser die al dertig jaar van een parkeerplaats naar de viskraam op de markt loopt, vindt dat niet meer voldoende. Tegenover het geld voor een gebakken vis moet een belevenis staan. Een zingende marktkoopman? Of als ik naar de boekhandel ga, is een boek uitzoeken en afrekenen bij de kassa te weinig waar voor het geld. Halverwege de winkel moet er minstens een hapje en een drankje geserveerd worden, En als ik heb afgerekend verwacht ik minstens een kus van Veronie.

Willen al moderne winkelende mensen echt al die poespas? Ik vraag het me af. Mensen zoals ik willen gewoon doelgericht kleren of schoenen kopen, levensmiddelen inslaan of een boek aanschaffen. Ze willen een ruime keuze en niet te veel betalen. Ze willen een goede service en houden niet van wachten bij de kassa. Beste winkeliers, zorg daar eens voor. Dan, alleen dan, zal winkelen weer een echte belevenis worden. Ik vrees echter dat ik dat niet zal beleven.