Bruggetje over Boven-Slinge aanwinst voor hotelgasten

Hotel tussen een drukke weg en een fraai landschap met beek

Door Bernhard Harfsterkamp

WINTERSWIJK - Hotelgasten maken 's avonds graag nog een wandeling. "Even een uurtje lopen", zegt Marco Stemerdink van Hotel de Lindeboom. Het liefst wilden ze dan niet meer de grote weg, de Kottenseweg, oversteken. Zo ontstond de gedachte over een bruggetjes over de Boven-Slinge, die achter het hotel stroomt. Tussen het Aalbrinkbos in Kotten en het Stemerdinkbos in de Brinkheurne is deze beek opnieuw ingericht. De beek kronkelt er weer en het Waterschap Rijn en IJssel zorgde ervoor dat er een degelijke brug is aangelegd.

'Maar ik wil wel graag een brug'
Over de Boven-Slinge heeft in de buurt van het hotel al wel eerder een brug gelegen, maar die was verdwenen. Acht jaar geleden kwam de buurman van de andere kant van de beek bij Stemerdink. Die wilde graag grond hebben voor een landgoed dat hij wilde inrichten. "Die mag je wel hebben voor één euro", had hij gezegd. "Maar ik wil wel graag een brug." Dat ging niet zomaar. Om het landgoed te kunnen stichten was medewerking nodig van het Waterschap. Daarna werd het plan nog verbreed en werd de Boven-Slinge over een grotere lengte aangepakt. Die was hier al in de jaren 30 van de vorige eeuw rechtgetrokken in het kader van de werkverschaffing. Nu kronkelt die weer en zijn de twee stuwen verwijderd.

Binnendoor naar het hotel
Afgelopen winter zijn de veranderingen bij de Boven-Slinge gerealiseerd. Toch ligt er al iets langer een brug nabij het terrein, waar vroeger kippenslachterij Grijzen lag. Deze 'illegale' brug heeft Stemerdink een jaar of vijf geleden zelf over de beek gelegd. Het was toeval dat het gebeurde. Mensen die net een nieuw huis vooraan in de Brinkheurne hadden gebouwd kregen familie uit België op bezoek, die zouden overnachten in de Lindeboom. Binnendoor naar het hotel lopen zou wel zo prettig zijn. Maar hoe kom je dan die beek over? Stemerdink suggereerde een vlot over de beek. "Maar dat kon niet, want oma kwam ook mee." Daarom besloot hij provisorisch een brug te bouwen. Met twee dennenbomen van negen meter en eiken schaaldelen erop, die hij bij de buren van de houtzagerij had gehaald. Die gasten ontving hij met champagne bij de nieuwe brug. "Het was een verassing voor ze. Awel, dat ge een brug slaat naar uw nieuwe buren, zeiden de Belgen."

Zorg over de oude eiken
Het Waterschap ontdekte de brug al snel, maar was wel bereid mee te werken aan legalisering. Daarvoor moest Stemerdink een vergunning aanvragen. Uiteindelijk heeft hij die gekregen, maar toen was het Waterschap al bezig met het project tussen Kotten en Brinkheurne, waarvan de aanleg van een veel degelijkere brug onderdeel werd. Stemerdink is redelijk tevreden over de veranderingen, maar er is bij hem en zijn buren ook zorg over het waterpeil. Dat is duidelijk lager geworden. "Dat is een gevaar voor de eiken. Ik wil niet dat het mooie uitzicht met die oude eiken hier verdwijnt." De buurt gaat hierover in gesprek met het Waterschap. Nadeel vindt hij ook dat de 'blusvijvers' die bij de twee verdwenen stuwen lagen, zijn verdwenen. "Een stukje veiligheid is weg."

Ingang verplaatsen
Stemerdink vindt de fraaie groene omgeving bij de Lindeboom belangrijk. Direct achter het hotel staat een oude walnotenboom uit 1904. Her en der heeft hij nieuwe bomen geplant en nu kan er ook officieel binnendoor gelopen worden voor een korte wandeling door de Brinkheurne en Kotten. Stemerdink hoopt de wandelmogelijkheden voor zijn gasten verder uit te breiden. Om het hotel aantrekkelijker te maken gaat hij de hoofdingang naar achteren verleggen. Daar is het rustiger en heb je meteen een blik op het mooie landschap. "Dat is voor iemand die uit het drukke Westen komt toch anders binnenkomen." Nu moeten ze nog via een smal pad vanaf de parkeerplaats naar de ingang lopen, direct langs de Kottensweg, waarover nog steeds veel verkeer rijdt.

Hotel zichtbaar houden
Marco Stemerdink behoort tot de vijfde generatie die de Lindeboom beheert. Langs was het boerderij met een herberg. "Er waren altijd al wel mensen in de kost. Die aten met de pot mee." Na een verbouwing in 1978 is het een 'echt' hotel geworden, dat veel bezocht wordt. Dat die pal aan een drukke weg ligt vindt hij geen groot nadeel. "Vroeger was het juist goed om aan een drukke weg te liggen. Nu zou ik het hotel liever 50 meter naar achteren verplaatsen." Door die weg krijgt hij nog steeds toevallige gasten. Daarom wilde hij ook niet dat er in het nieuwe landgoed een bosstrook tot aan de Kottenseweg zou worden aangeplant. De toevallige gasten mogen dan klein in aantal zijn, "maar als je niet in zicht bent, heb je ze helemaal niet."