Bernard en Dinie Slöetjes zestig jaar een gelukkig echtpaar

WINTERSWIJK - Hij wilde als zestienjarige jongen graag wat geld verdienen en ging daarom voor twee dagen aan de slag op boerderij 't Uwland. Maar Bernard Slöetjes hield niet alleen geld aan zijn tripjes naar het Woold over, hij ontmoette er ook Dinie Oonk die hielp op de boerderij waar haar zus Willy als boerin de scepter zwaaide.

Door Bart Kraan

Beiden voelden zich snel tot elkaar aangetrokken, hoewel het leeftijdsverschil behoorlijk groot was en zij ouder is dan hij. Want Dinie Slöetjes werd geboren op 3 september 1929, Bernard Slöetjes op 9 juni 1935. Maar dat deerde beiden geenszins. "Het was niet anders'', vertelt Dinie, die zich twee jaar na hun ontmoeting met Bernard verloofde. Toen hij zijn militaire dienst erop had zitten, trouwde het paar op 29 juni 1956. Hun zestigjarig huwelijk hebben Bernard en Dinie Slöetjes zaterdag 2 juli gevierd bij het Aaltense zalencentrum Schepersveld.
Maar hun kinderen en kleinkinderen hebben uiteraard de trouwdag niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Kinderen en kleinkinderen versierden de tuin van hun ouders en grootouders. En de drie zoons en de dochter van het echtpaar kwamen woensdag, toen hun ouders precies zestig jaar waren getrouwd, nog even op bezoek om hun ouders te verrassen met een ontbijt. Op die dag kwam ook burgemeester Thijs van Beem het echtpaar Slöetjes feliciteren met hun zestigjarig huwelijk. Het echtpaar werd ook, schriftelijk, gelukwenst met hun huwelijksjubileum door commissaris van de koningin Clemens Cornielje, terwijl Bernard en Dinie Slöetjes ook een brief kregen van het koninklijk huis, die was ondertekend door E.F. De Waal, secretaris van koning Willem Alexander en koningin Maxima.

Nadat ze getrouwd waren, verhuisde Bernard Slöetjes naar boerderij De Besker, het ouderlijk huis van zijn vrouw aan wat nu de Deunkmolenweg in Kotten is. Daar ging hij zijn schoonvader assisteren bij het werk. "Het was toen moeilijk op de boerderij'', vertelt Dinie Slöetjes. "Mijn zus Willy was toen dus al de deur uit, ik was alleen met mijn ouders.''

Op De Besker werden de vier kinderen, drie zoons en een dochter, geboren. Intussen is de familie uitgebreid met drie kleinzoons en zeven kleindochters, in leeftijd variërend van twaalf tot en met 32 jaar. Achterkleinkinderen hebben zich nog niet aangediend. Maar als het aan Dinie Slöetjes ligt, komen die er zo snel mogelijk. "Daar wachten we nog op.''

In 1988 verliet het echtpaar de boerderij. De koeien waren toen al verkocht. "Het houden van koeien bracht geen geld meer op'', vertelt Bernard Slöetjes, die met zijn gezin naar de Waliënsestraat in de bebouwde kom van Winterswijk verhuisde. Hij werkte bij 'kolenboer' Kuipers waar hij 34 jaar bleef. "Ik werkte er eerst met kolen, daarna met olie, toen ben ik op het tankstation aan de Vredenseweg aan de slag gegaan'', aldus Bernard Slöetjes.

Hij en zijn vrouw genieten intussen al lang van hun pensioen, maar leiden altijd nog een zeer actief leven. Zo fietst Bernard Slöetjes bijna elke zaterdag naar de markt voor een visje en heeft hij tot voor kort nog motor gereden. "Maar de motor heb ik onlangs verkocht'', vertelt Bernard Slöetjes. Het echtpaar, dat nu al weer vijf en een half jaar aan het Weurden woont, is iedere dag in de buurt van boerderij De Besker te vinden om de vier pony's te verzorgen. Hij heeft er tevens twee tractoren, waarmee hij het gras in de weide van de pony's maait. En ze hebben er een grote groentetuin, die niet alleen henzelf, maar ook de kinderen, kleinkinderen en de buren van groenten voorziet.

"Als ze groenten over hebben, leggen ze die bij de deur neer en kunnen de buren nemen wat ze willen'', vertelt Lianne Bouma-Slöetjes, die aangeeft dat zij en haar broers blij zijn dat ze de viering het zestigjarig huwelijk van hun ouders hebben kunnen meemaken. "En we zijn blij en dankbaar voor wat ze voor ons gedaan hebben en nog steeds voor ons doen.''