Randbericht

Affiches plakken

De campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen is begonnen. Hoe ik dat weet? Omdat ik als ik een rondje met de hond loop bij de ingang van het Willinkplantsoen op de borden stuit, waarop de deelnemende partijen hun affiches kunnen plakken. Ruim een week geleden waren ze nog leeg, maar inmiddels hangen er vijf op. Alleen die van D66 en Winterswijks Belang ontbreken nog.

Vijf zei ik? Eigenlijk vierenhalf, want die van nieuwkomer Kansrijk Winterswijk is niet meer volledig zichtbaar. Ik vermoed dat de plakkers van deze partij niet de goede lijm hebben gebruikt, waardoor het affiche deels weer heeft los gelaten. Of zou iemand al een poging gedaan hebben het plakkaat er van af te trekken? Ook dan is niet de goede lijm gebruikt, want dit soort onbenullig gedrag kun je tegengaan door heel veel vieze kleverige lijm over het affiche en vooral over de randen heen te smeren. Eén keer aanraken en je haalt het nooit meer in je hoofd om zo'n affiche te verwijderen.

Dat van die lijm heb ik niet zelf bedacht. Dat was een idee van meesterplakker Harrie Geessinck. Met hem heb ik jarenlang affiches op borden en plakzuilen aangebracht. Hij is ongeveer een jaar geleden overleden en ik denk nog regelmatig aan hem. Helemaal als ik die aanplakborden zie. Als hij de borden had zien staan belde hij onmiddellijk. "We moeten op pad!" Dat gebeurde meteen de volgende dag. Ik haalde mijn speciale trapje uit de schuur, die je op ingenieuze wijze kon uitklappen waardoor het een laddertje werd. En Harrie zorgde voor steeds betere lijm.

Het was altijd een genoegen om met Harrie op pad te zijn. Onderweg praatte hij me uitgebreid bij over wat de gewone man en vrouw vond van de politiek, want hij sprak ze veel vaker dan ik. Uiteraard probeerden wij elke keer als eerste het affiche op de borden te plakken. Als dat niet lukte kwamen er meteen teleurgestelde reacties van trouwe leden. Dat wil je voorkomen. Voor het laatst ben ik met Harrie op pad geweest in 2010. Het was het mooist geweest wanneer dat de allerlaatste keer was geweest dat er affiches waren geplakt. Al die affiches hebben immers geen enkele invloed meer op de verkiezingsuitslag.

De enige reden om affiches nog te koesteren is omdat het kleine kunstwerken kunnen zijn. Helaas is dat niet uit de verf gekomen. Weliswaar kun je beweren dat enkele lijsttrekkers met hun indringende maar toch vriendelijke blikken een poging doen om een Mona Lisa te zijn, maar eerlijk gezegd vond ik hun portretten nogal saai. Dieptepunt is dat biljet van GroenLinks. Daar is helemaal niets op te zien. Eén partij heeft er voor gekozen om de top vijf van hun lijst groot af te beelden en verspreid op te plakken. Ik viel daardoor van schrik van mijn fiets toen ik op de aanplakzuil tegenover het oude postkantoor Jan Kortschot mij zag aankijken. Jan werd al snel vervangen door Lil' Kleine, een rapper. Toch zou ik als ik Jan was dat niet accepteren. De beste manier om iedereen te laten weten dat hij in beeld had moeten blijven is om bij de eerstvolgende verkiezingsbijeenkomst met een indrukwekkende verkiezingsrap te komen.