Ralph van der Burg probeert tegen Stevo de bal onder controle te brengen. Op de achtergrond kijkt zijn medespeler Lenn Redeker toe. Foto: Marco ter Haar.
Ralph van der Burg probeert tegen Stevo de bal onder controle te brengen. Op de achtergrond kijkt zijn medespeler Lenn Redeker toe. Foto: Marco ter Haar.

Ralph van der Burg blij dat hij terug is bij FC Winterswijk

Algemeen

Middenvelder drie keer per week in trein om te kunnen trainen en voetballen

Door Bart Kraan

WINTERSWIJK ā€“ Wonen in Amsterdam en werken in Utrecht. Geen onlogische combinatie gezien de reisafstand tussen beide steden. Maar dan ook nog eens drie keer in de week, per trein, vanuit de Randstad naar Winterswijk reizen om te kunnen trainen en spelen: dat zullen niet veel voetballers doen. Ralph van der Burg wel, de middenvelder heeft er de reistijd wel voor over om bij zijn oude liefde FC Winterswijk zijn hobby te kunnen uitoefenen.

"Ik kom dinsdag, donderdag en zondag per trein naar Winterswijk", vertelt Van der Burg. ''Soms denk ik wel eens: 'Waar ben ik aan begonnen?' Maar de eerste vier jaar die ik in Utrecht werkte, ging ik elke dag vanuit Winterswijk heen en weer. Dus ik ben wel gewend om in de trein te zitten. En hier trainen en voetballen schenkt me veel voldoening, ik krijg er genoeg voor terug."

Met het laatste deel van zijn opmerking verwijst Van der Burg naar het plezier dat hij met zijn teamgenoten van het eerste zondagelftal van FC Winterswijk heeft. En naar de uitstekende trainingsfaciliteiten op sportpark Jaspers. Want de routinier weet maar al te goed dat de voorzieningen op het onderkomen van de Achterhoekse zondageersteklasser absoluut geen gemeengoed zijn, zoals hij ontdekte tijdens zijn seizoen bij Saenden, een zondagvierdeklasser uit Wormerveer in de Zaanstreek. Daar kwam hij terecht na zijn verhuizing naar Amsterdam. "Ik ben dus de eerste vier jaar dat ik in Utrecht werkte vanuit Winterswijk heen en weer gereisd. Ik was toen nog wat jonger en vond niets te gek. Bovendien maakte ik stappen op mijn werk en had ik het er goed naar mijn zin. Maar ik ging twee jaar geleden dichter bij mijn werk wonen toen Christoph Tenkink (die hij kende van hun gezamenlijke tijd bij WVC, dat in 2013 opging in FC Winterswijk, BK) mij benaderde om bij hem in huis te komen wonen. Iemand ging daar weg, dus er kwam een plek open. Ja, ik moest wel enorm wennen, het was een wereld van verschil want ik ging van een dorp naar de grote stad waar de mentaliteit heel anders is. Ik ging ook elk weekeinde terug naar Winterswijk."

Dat veranderde toen Van der Burg begin vorig seizoen met een aantal vrienden bij Saenden in het eerste team ging voetballen. "Die club speelde toen in de vierde klasse, twee niveaus lager dan ik gewend was. Het was dus een hele omschakeling. Saenden is een dorpsclub die wordt gedragen door de vrijwilligers, een heel warme vereniging. Maar er was een groot verschil in mentaliteit in vergelijking met hier en de faciliteiten waren heel anders. FC Winterswijk heeft een fantastisch complex, de trainingsfaciliteiten zijn prima, we trainen met goede ballen, we hebben tijdens de training de beschikking over twee keepers en er zijn altijd twintig spelers op de training. Dan besef je dat je het als speler van het eerste en tweede zondagteam heel goed hebt en ga je wat je hier bij de club hebt, wel waarderen. Bij Saenden was alles heel anders, waren de faciliteiten lang niet zo goed.''

Ondertussen hield Van der Burg contact met zijn Winterswijkse voetbalvrienden en hield hij hun verrichtingen in de tweede klasse nauwgezet in de gaten. Op een gegeven moment kreeg hij vanuit de selectie de vraag om terug te keren. "Ik kreeg het eerste appje van Maarten Sesink, die wilde dat ik terugkwam. Ik heb hem toen gezegd: 'Als jij nog een seizoen doorgaat, kom ik terug'. En FC Winterswijk promoveerde (via de nacompetitie, BK) naar de eerste klasse. Tenslotte ken ik hier heel veel mensen, want ik heb hier 26 jaar gevoetbald, eerst bij WVC, later bij FC Winterswijk", aldus Van der Burg, die een lid van FC Winterswijk in het bijzonder blij maakte met zijn rentree: zijn vader Rick, bij de eersteklasser lid van de Commissie van Beroep. "Hij is mijn trouwste supporter en vindt het mooi dat ik terug ben."

En dus reist Van der Burg drie keer per week heen en weer naar Winterswijk om te kunnen trainen en voetballen. "Het is niet ideaal, maar ik wilde het heel graag in de eerste klasse proberen. Ik ga dit minstens een jaar doen en reis op dinsdag, donderdag en zondag per trein naar Winterswijk."

Zijn rentree verliep niet zo florissant want tijdens een oefenwedstrijd tegen FC Trias in het begin van de voorbereiding liep Van der Burg een scheur in een kuitspier op, een kwetsuur die hem ruim vier weken aan de kant hield. "Ik had in de zomer doorgetraind, maar liep dus nu een achterstand op. En dat terwijl we een jonge groep en een andere trainer (John Gielink, BK) hebben'', aldus de middenvelder, die na zijn herstel drie wedstrijden bij het door Max de Vries getrainde tweede zondagelftal speelde. "Het tweede doet het super en daar heeft Max een groot aandeel in. Hij vangt de spelers van het eerste die bij het tweede voetballen, soms vijf of zes, heel goed op. Die jongens moeten spelen, waardoor Max spelers van het tweede moet teleurstellen. Maar dat managet Max heel goed. Ook begeleider Guido Hochrath speelt daar een belangrijke rol in."
Na zijn duels bij het tweede werd Van der Burg bankzitter bij het eerste elftal en diende hij zich tevreden te stellen met invalbeurten. "Aanvankelijk deed het eerste team het uitstekend en dan wisselt een trainer niet snel. Dan moet je het dinsdag en donderdag op de training laten zien. Natuurlijk wilde ik spelen, maar ik had wel een belangrijk deel van de voorbereiding gemist."
Zondag een week geleden tegen hekkensluiter Stevo kreeeg Van der Burg dan toch zijn kans als basisspeler. Hijzelf kon een persoonlijk succesje laten noteren toen hij uit een voorzet van Daniƫl te Winkel de 1-1 scoorde. "Het was mijn eerste basisplaats en ik heb kunnen laten zien dat ik van waarde kan zijn voor onze jonge groep."

Maar de routinier zocht toch met een behoorlijke kater de catacomben op omdat Stevo vlak voor tijd op 2-2 kwam en aldus het nu op de twaalfde plaats FC Winterswijk in de race om handhaving in de eerste klasse E van twee uiterst belangrijke punten beroofde. "Dit gelijkspel voelt als een nederlaag", aldus Van der Burg die maar al te goed beseft dat FC Winterswijk snel moet beginnen met duels te winnen. "We spelen nog dertien wedstrijden en krijgen een aantal van de onderin meedraaiende ploegen nog thuis."

Voorwaarde voor een goed resultaat is wel dat FC Winterswijk niet, zoals in een aantal voorgaande duels, heel vroeg op achterstand komt. "Tegen De Zweef, Stevo, Schalkhaar en Rohda Raalte stonden we al in de eerste minuut al achter. Hoe dat komt? Misschien een kwestie van scherpte of dat we door onze jeugdigheid niet geconcentreerd genoeg zijn. Dat kun je je in de eerste klasse niet veroorloven. In de tweede klasse hadden de spitsen soms een behoorlijk aantal kansen nodig om te scoren, in de eerste klasse hebben aanvallers soms aan een halve kans al genoeg. Veel teams, zoals Longa'30 en RKZVC, weten ook wat er in de eerste klasse gevraagd wordt voor wat betreft slimheid. Die protesteren wel bij de scheidsrechter als die in hun ogen een fout maakt en krijgen dan wel de volgende keer een vrije trap of een penalty mee. Dat soort slimmigheden moeten wij nog leren."

De volgende tegenstander van FC Winterswijk in de competitie is Quick 1888 dat in het begin van de competitie de formatie van trainer Gielink met 3-2 in Nijmegen de eerste nederlaag toebracht. Of Van der Burg zondag in de basis staat, durfde hij niet te zeggen. "Dat bepaalt de trainer", aldus de middenvelder. Maarten Sesink speelt niet, hij kreeg zondag een week geleden tegen Stevo twee gele kaarten, dus rood, en is geschorst. Het duel tegen Quick 1888 begint om 14.00 uur.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant