Afbeelding
Foto: Nick Oostendorp

Randbericht | Winkelwagentjesmuseum

Algemeen Columns

Winkelwagentjesmuseum

Sommige voorwerpen zijn zo vanzelfsprekend in het dagelijks leven, dat ik me onmogelijk meer kan herinneren wanneer ik die voor het eerst zag. Bijvoorbeeld het winkelwagentje. Wanneer zou ik die voor het eerst hebben mogen duwen? Ik vermoed zo rond 1970 toen ik graag mijn moeder hielp bij het boodschappen doen. De voorwaarde was wel dat ik het wagentje mocht duwen, waar ik zo nu en dan een lekkernij in stopte die niet op de boodschappenlijst stond.

De winkel waar dit belangrijke eerste contact plaats vond zal de eerste supermarkt van Albert Heijn zijn geweest op de hoek van Torenstraat en Misterstraat. Of zouden ze er bij de VIVO in de Meddosestraat al zijn geweest? Was in die eerste winkeljaren het contact met het wagentje nog vluchtig, tegenwoordig heb ik er een vaste relatie mee. Er is niets in mijn leven dat ik vaker vast houd dan het winkelwagentje. Ik geef toe dat ik daarbij niet trouw ben aan één exemplaar. Dagelijks heb ik een ander vast, want de kans dat ik in die lange rijen een volgende keer dezelfde mag ontmoeten is niet groot.

Van mijn ouders heb ik geleerd dat het verstandig is zoveel mogelijk mensen te vriend te houden. Dat gold met name voor de rijkelijk over ons dorp verspreidde middenstanders. Hoewel in de jaren 60 de katholieke zuil nog belangrijke invloed had op ons koopgedrag, werden er weldra boodschappen gedaan bij winkeliers van andere gezindten. Daarom doe ik nog steeds elke dag boodschappen bij een andere supermarkt. Dat is ook goed voor de lichaamsbeweging, want ik kom op vele plekken in Winterswijk, zelfs in de buurtschappen. Uiteraard heb ik wel een voorkeur, want niet elk wagentje gedraagt zich aangenaam. Sommige zijn te diep, of moet ik zeggen hebben te hoge randen, waardoor het nauwelijks lukt boter en bier naar boven te halen.

Dat winkelwagentje is voor mij de uitvinding van de 20ste eeuw. Zou de uitvinder ervan al een standbeeld hebben? Hij heet Sylvan Goldman en was eigenaar van Humpty Dumpty, een supermarktketen in Oklahoma. De eerste reed er rond op 4 juni 1937. Goldman was een slim man. Die zag dat zijn klanten meer wilden kopen dan in volle winkelmandjes paste. "Dat ga ik mogelijk maken" was zijn gedachte en de nieuwe uitvinding hielp daarbij. Nee, een standbeeld is er niet. Dat moeten we maar in Winterswijk, toch een van de grote supermarktendorpen, plaatsen. In het kader van meer kunst in de openbare ruimte.

Omdat ik al mijn hele leven een verzamelaar ben, heb ik winkelwagentjes waarmee ik een goed contact had mee naar huis genomen. Er staan tien exemplaren in de schuur, waardoor de twee fietsen van mijn huisgenoot er nauwelijks meer inpassen. Gelukkig kun je wagentjes ook gebruiken voor opslag van was, servies en boeken. Of als kinderwagen en rollator. Intussen heb ik via internet een exemplaar weten te bemachtigen van een van de eerste wagentjes van Goldman. Het lijkt me zinvol die toch eens met mooie verhalen erbij aan een breder publiek te presenteren. Is er in de Meddosestraat nog ergens een plekje waar deze nieuwe belevenis kan worden toegevoegd?

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant