Randbericht | Bloemencorso

Inwendige mensversterking met Volksfeest

Voor me staat een salade die ik voor mijn gasten heb bedacht, die op vrijdag bij me komen voor het bloemencorso. De optocht komt helaas al jaren niet meer door de Wilhelminastraat. Dat is een schande, want het Volksfeest in het laatste weekend van augustus begon als feest voor prinses en later koningin Wilhelmina, die werd geboren op 31 augustus 1880. Blijkbaar is die oorsprong vergeten, want de enige plek die in ons dorp aan de fameuze koningin herinnert is de straat waaraan mijn oranjegezinde huis staat.

Via Twitter ben ik bevriend geraakt met kinderen van Winterswijkers, die in de jaren 50 emigreerdern naar Australië, Nieuw Zeeland en Canada. Op de een of andere manier heb ik ze enthousiast weten te maken voor het bloemencorso, waarvan ze vaag iets gehoord hadden van hun ouders. Dat wilden ze toch wel eens in levende lijve meemaken en omdat ze ook kennis wilden maakten met de geboorteplaats van hun ouders, wordt het vrijdag druk in mijn huis, dat 20 jaar na de geboorte van Wilhelmina is gebouwd. Met hen ga ik noodgedwongen aan de Groenloseweg naar de praalwagens kijken.

Gezelschappen ontvangen met het Volksfeest ben ik gewend. Toen mijn moeder nog leefde kwam er veel familie bij ons om naar het corso te kijken. Die moesten verwend worden met broodjes vooraf. Dat konden geen gewone broodjes kaas en ham zijn. Nee, dat waren halve broodjes met een grote variëteit aan ingrediënten en versiersels. Als iedereen terug kwam van de optocht was er een borrel met diverse hapjes. Gevolg was dat ik jarenlang weinig heb gezien van de optocht, maar ik was graag druk voor het plezier van onze gasten.

Na de optocht was het nog niet klaar. De familie van buiten de plaats vertrok weliswaar, maar de naaste in Winterswijkse wonende familie begon aan trektochten over kermis en langs uitspanningen. Om de zoveel uur keerden ze terug in de Wilhelminastraat. Niet alleen om het toilet te bezoeken. Maar ook om de inwendige mens te versterken. Er werd verwacht dat er een pan met stevige soep klaar stond. Meestal was dat een linzensoep, maar vaak ook een stevige brokkebonensoep, door sommigen humkessoep genoemd. En voor de kieskauwer was er stamppot.

Sinds de dood van mijn moeder was het rustig met het Volksfeest, maar dit jaar ga ik voor mijn buitenlandse gasten de oude tradities doen herleven. Ik zal zorgen voor een uitgebreide kennismaking met alle facetten van de nieuwe en oude Achterhoekse keuken. Maar omdat het bloemencorso de hoofdattractie is zullen bloemen centraal staan. De salade die net nog voor me stond was smakelijk. Winterswijkse botersla met bieslook en allerlei bloemen. Soms zijn ze smakelijk, soms alleen decoratief. Veel oranje bloemen van de Oost-Indische kers, maar ook viooltjes, komkommerkruid, smeerwortel, blauwe knoop, kale jonker, dovenetels, goudsbloem en nog veel meer. Erbij serveer ik zeker stokbrood met dahliaboter, bedacht door Nel Schellekens. Het wordt voor mij en mijn gasten een smakelijk Volksfeest. Voor u hopelijk ook.