Ingezonden brief: Oorlog aan de grenzeloze geluidsversterking

Ondanks de al jarenlange klachten uit het publiek, oordoppen en dure opleidingen van geluidstechnici is het tegenwoordig niet meer mogelijk om gezellig naar een bandje te gaan kijken. Volksfeest, buurtfeest, een gezellige kroeg of Koningsdag: je moet óf dronken zijn óf cultuurloos en onwetend óf met professionele gehoorbescherming rondlopen om de geluidstirannie te verdragen en vol te houden.
Een band beluister je tegenwoordig op minimaal 60 meter afstand of halfdronken met kapotte en/of geblokkeerde oren.

De meeste mensen halen er inmiddels al jarenlang hun schouders over op in een machteloos gebaar dat er toch niets aan te veranderen is.

Onze jeugd weet zelfs al niet eens meer beter!

Muziekmaken gaat bij hoge volumes alleen nog over het brullen van oneliners, niet over echte beleving.

En goede of slechte band; ze halen allemaal bakzeil! Het beetje wat we nog over hebben aan serieuze bandmusici wordt op deze manier ook gewoon niet beloond voor hun moeite iets goeds op het podium te brengen en zal steeds minder kwalitatief of enthousiast gehoor vinden voor hun kunsten omdat de volumes simpelweg alle grenzen overschrijden. Het geluid van een band op dit soort feesten gaat tot aan de db's van een straaljager! En dat urenlang!!
Maar we drinken er nog eentje en kiezen voor plezier maken... met de band als schreeuwerig decor.

De discussie tussen publiek, geluidstechnici en de podium-artiest krijgt om onduidelijke redenen geen inhoud. Misschien dat een artikel in de krant deze op gang kan helpen?
Wij hopen op grondige aandacht voor dit probleem!

Hartelijke groet van twee verontruste musici,

Yolanda Tangelder en Willem te Voortwis